Ahmet Tahiroğlu Yazdı: Toplumsal Hassasiyetlerimizi Hatırlatıyoruz

Cumhurbaşkanlığı Külliyesi’nde Papa XIV. Leo’ya yönelik karşılama töreninde, Peygamber Efendimiz (s.a.s.)’in Medine’ye teşrifleri sırasında okunan “Taleal Bedru Aleyna” ilahisinin icra edilmesi, biz Müslümanlar için ciddi bir hassasiyet sınırının zorlanmasıdır.

 Bu hususta sadece teşkilatımız değil, milletimizin çok geniş bir kesimi de derin bir rahatsızlık hissetmiştir. Elbette ki diplomatik ziyaretler olağandır; devletler birbirlerini misafir eder, görüşür, konuşur… Buna kimsenin bir itirazı yoktur. Lakin diplomatik nezaket ile dini-manevi sembolleri birbirine karıştırmak, artık nezaketten değil, gafletten sayılır. Bizim için dolunay da, nur da, övgü de yalnızca Resûl-i Ekrem’e yakışır. Hiçbir ilahi, hiçbir dini sembol, başka bir inanç temsilcisi için “hoş geldin melodisi” hâline getirilemez. Kaldı ki, Papa Türkiye’ye niçin geliyor? Türkiye’yi çok sevdiğinden mi? Yoksa yıllardır masa masa dolaşıp toplanamayan Orta Doğu projelerine bir imza daha çakmak için mi? Bizim toprağımızı, bizim coğrafyamızı, bizim kavramlarımızı kendi misyonlarına fon yapmanın derdi midir? Bu ziyaretin ardında “Hristiyan âlemi için sembolik zafer”, “Orta Doğu’ya manevi mühür”, “Türkiye’ye stratejik mesaj” gibi anlamlar aranıyorsa, bu millet de boş durmaz, sorar: “Kusura bakmayın ama biz bu oyunu daha önce de izledik, finalini de biliyoruz.” Bütün bunların üzerine bir de İslami motifli karşılama yapılınca… E kusura bakılmasın, biz de tepki gösterince “niye alındınız?” denmesin. Evet alınıyoruz. Çünkü bu millet inancını ucuz bir seremoni malzemesi yaptırmaz. Temennim şudur: Bu milletin maneviyatını ilgilendiren konular, bir daha böyle hoyratça ele alınmasın. Dini semboller, diplomatik jestlere kurban edilmesin. Manevi değerlerimiz, uluslararası ilişkilerin süsü değil, bu milletin ruhudur. Biz hassasiyet diyoruz, bazıları diplomasi diyor… O hâlde herkes kendi sözlüğüne bir baksın: Bizim sözlüğümüzde “Taleal Bedru Aleyna”, protokol şarkısı değildir.